.... การที่เราจะรอคอยใครสักคนเป็นช่วงเวลาที่ทรมานที่สุด ทุกคนที่มีการรอคอยก็ได้แต่ภาวนาว่าเมื่อไหร่การรอคอยจะสิ้นสุดสักที การรอคอยนั้นพิสูจน์ได้หลายอย่าง บางคนจมอยู่กับอดีต จมอยู่กับเวลาเก่าๆ บางคนก็ได้แต่บอกกับตัวเอง ทำไมเธอไม่มา เธอหายไปนานเหลือเกิน ธรรมชาติของคนเรา รอ รอ รอ จะรอไปนานเท่าไหร่ รอเพื่ออะไร ทั้งๆ ที่ก็รุ้ว่ามันไม่น่าจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่การรอคอยนั้นมันต้องมีเหตุผลของตัวมันเอง รออย่างมีความสุข ไม่ข่มใจตัวเองให้รอ ถ้าเราได้รักใครสักคนกับการรอคอยมันไม่ใช่เรื่องยาก ถามตัวเองรอเพื่ออะไร รอและจะได้อะไร รอทั้งๆที่ก็ไม่รู้ว่าเธอจะมาเมื่อไหร่ รอทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน รอ..ว่าเมื่อไหร่เราจะได้กลับมาเจอกัน รอ..ไปทั้งชีวิตสิ่งที่รอมันอาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้ แต่ถ้าเรารออย่างมีความสุข ไม่ว่าสมหวัง หรือสิ้นหวังเราก็พร้อมที่จะรับมันเสมอ
ความรัก...กับ..การรอคอย การที่ได้รักใครสักคนก็ต้องใช้เวลากับการรอคอยคำตอบจากคนที่รัก รอไปจนไม่รุ้ว่า เมื่อไรคำตอบจะมาถึง หรือจะมีวันนั้นหรือเปล่า
คุณเคยเหนื่อยกับการรอความรักจากใครสักคนไหม
จริงอยู่ในวันนึงเราอาจไม่คิดถึงเค้าตลอด 24 ชั่วโมง แต่ใน 24 ชั่วโมงนั้น อาจจะมีสักหนึ่งครั้งหรือสองครั้งที่ตาคุณมองอยู่ที่โทรศัพท์เพื่อดู SMS เพื่ออยากเห็นข้อความของคนที่คุณรักและรอคอยส่งมาหาคุณ คุณแทบจะไม่ให้โทรศัพท์ห่างตัวคุณเลย...จนตัวเรากลายเป็นคนแปลกในสายตาของคนรอบข้าง
ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน คนอื่นไม่สามารถรับรุ้ถึงความรุ้สึกนี้ได้...ฉันจึงมีความสุขกับการรอคอยที่ไร้จุดหมาย
